نانوتجارت پایگاه اطلاعات شرکت ها، فروشگاه ها و قطعات صنعتی
هاردوایر ارائه بالاترین کیفیت با نازلترین قیمت
دفعات بازدید : 271477
Select Language
ENGLISH | | PERSIAN
دفعات بازدید 271477

سیم بکسل

مجموعه ای از چند استرند از سیم های فولادی که به دور یک مغزی تابیده شده اند، سیم بکسل را می سازند. مغزی سیم بکسل می تواند از جنس فولاد یا الیاف طبیعی و مصنوعی باشد.
سیم بکسل هایی که تعداد زیادی استرند نازک دارند، بسیار انعطاف پذیرند و مقاومت بسیار خوبی در برابر خستگی Fatigue دارند. در مقابل، سیم بکسل هایی که از تعداد کمی استرند ضخیم ساخته شده اند، انعطاف کمتری دارند اما در برابر فرسایش و ساییدگی مقاوم ترند.

سیم بکسل برای بلند کردن اجسام با جرثقیل و جابه جایی مسافر با آسانسور کاربرد زیادی دارد. همچنین از سیم بکسل به عنوان سیم پشتیبان برای پشتیبانی از برج ها یا پل های معلق استفاده می شود. سیم بکسل برای پشتیبانی و جابه جایی تله کابین ها، در صنایع خودروسازی و تجهیزات بدنسازی نیز کاربرد دارد.

سیم بکسل
سیم بکسل
سیم بکسل آسانسور PAWO F7
سیم بکسل آسانسور PAWO F7
سیم بکسل آسانسوریPAWO F7
سیم بکسل آسانسوریPAWO F7
سیم بکسل آسانسوری8x19 S+IWRC
سیم بکسل آسانسوری8x19 S+IWRC
سیم بکسل نتاب19X7
سیم بکسل نتاب19X7
سیم بکسل حفاری6X19S +FC
سیم بکسل حفاری6X19S +FC
سیم بکسل فولادی6X37+IWRC
سیم بکسل فولادی6X37+IWRC
سیم بکسل فولادی6X19 S + IWRC
سیم بکسل فولادی6X19 S + IWRC
سیم بکسل مهاری1X19
سیم بکسل مهاری1X19
سیم بکسل افشان7X7
سیم بکسل افشان7X7
سیم بکسل هفت لا کنف
سیم بکسل هفت لا کنف
Lubricant سیم بکسل
Lubricant سیم بکسل
سیم بکسل استیل
سیم بکسل استیل
سیم بکسل روکش دار
سیم بکسل روکش دار
سیم بکسل کنفی
سیم بکسل کنفی
سیم بکسل استنلس استیل نگیر سایز 3 میلیمتر
سیم بکسل استنلس استیل نگیر سایز 3 میلیمتر

تاريخچه صنعت آسانسور در ايران

تاريخچه صنعت آسانسور در ايران

صنعت آسانسور جهان از زمانی که با نيروی برق کار می کند قدمتی يکصد و پنجاه ساله دارد، هر چند عمر بالابرها در جهان به بيش از ده هزار سال می رسد و اولين چرخ چاه خود از اولين بالابرها بوده است. مهمترين شرکت های توليد آسانسور در جهان اوتيس و شيندلر با قدمتی حدود يکصدو پنجاه سال می باشند.

اما صنعت آسانسور ايران قدمتی هشتاد ساله دارد. البته اگر گفته های بدون مدرک در مورد نصب آسانسور در کاخ گلستان توسط ناصر الدين شاه را ناديده بگيريم، اولين آسانسورها که آن هم البته اثری از آنها به جا نيست در پالايشگاه آبادان در دوران حکومت احمد شاه قاجار نصب شده است. اما آنچه مسلم و قابل بررسی است اولين آسانسور ها در ساختمان هايی که در زمان پهلوی اول ساخته شده است نصب شده و در ساختمانهای اطراف ميدان امام خمينی ميدان سپه سابق مثل باشگاه افسران ستاد ارتش، کتابخانه ملی آثار آن وجود دارد و بسياری از آنها توسط کارشناسان خارجی و به کمک نسل اول متخصصين صنعت آسانسور ايران نصب و راه اندازی شده است.

نسل اول ساختمانهای بيش از سه طبقه در ايران در دوران پهلوی اول و آپارتمان سازی بصورت امروزی از سال 1335 در دوران پهلوی دوم شروع شده است. بنابراين دوران رشد صنعت آسانسور ايران را زا سال 1335 به بعد بايد نامگذاری کرد.

ابتدا آسانسورها کامل و بسته بندی شده از خارج از کشور به ايران وارد شده است. ليکن بتدريج شرکتهای ايرانی فروش و نصب آسانسور در ايران بوجود می آيند و در سال 1345 اولين کارگاه توليد درب و کابين توسط اوکسن الکسانی با کپی برداری از روی درب و کابينهای شرکت های اروپايی بوجود می آيد.

در سال 1345 در طرح های وزارت مسکن و شهرسازی برای آپارتمان سازی برنامه ريزی شده و ايجاد شهرک های مسکونی در اطراف شهرهای بزرگ برای ساخت اولين کارخانه آسانسورسازی در ايران برنامه ريزی می شود.

در سال 1350 کلنگ ساخت اولين کارخانه آسانسورسازی ايران با نام ايران شيندلر در زمينی به مساحت چهل هزار متر مربع واقع در شهر صنعتی البرز قزوين به زمينی زده می شود و در سال 1353 اين کارخانه با ظرفيت اوليه توليد چهارصد دستگاه آسانسور تحت ليسانس شيندلر سوئيس به بهره برداری می رسد و بطور همزمان جهت پرورش نيروی متخصص در نصب آسانسورهای خود مبادرت به برگزاری دوره های کامل آموزشی تئوری و عملی نصب آسانسور می نمايد که در هر دوره حدود 20 نفر تکنسين موفق به کسب مدرک مهارت نصب می شوند و اين دوره ها از سال 1354 تا 1357 ادامه داشت و امروز دانش آموختگان آن دوره ها زبده ترين و کارآمدترين افراد در صنعت آسانسور در ايران می باشند و اغراق نمی باشد اگر از شرکت آسانسورسازی ايران شيندلر به عنوان مادر صنعت نوين آسانسور در ايران ياد کرد. همچنين بطور همزمان اولين کارخانه سازنده قطعات آسانسور در ايران با نام تسلا ــ ايران توليد خود را شروع می کند.

در سال 1354 کارخانه آسانسور و پله برقی ايران در ابهر تأسيس و مدتی بعد تحت ليسانس هاوس هان آلمان شروع به توليد می کند. شرکت اوتيس آمريکا نيز اقدام به خريد زمينی در شهر صنعتی ساوه نموده و برنامه ريزی برای تأسيس کارخانه می کند.

همچنين در سال 1355 شرکت توليدی ايران امباربا کارخانه توليد آسانسور خود را در شهر صنعتی رشت تأسيس و توليد آسانسور را تحت ليسانس امباربا اسپانيا آغاز می کند.

در کنار شرکت های توليدی فوق حدود سی شرکت نصب و فروش آسانسور هم در ايران تا سال 1357 دائر می شود که بعضی از اين شرکت ها نمايندگی فروش شرکت های فوق را در تهران و شهرستان ها دريافت می کنند. همچنين چهار يا پنج کارگاه توليد درب و کابين هم ايجاد می شود که شرکت های فروش و نصب آسانسور را ياری می دهند. بدين ترتيب تا قبل از بثمر رسيدن انقلاب و ضعيت صنعت آسانسور ايران بشرح فوق است.



پس از انقلاب:

کار شناسان خارجی از ايران می روند و ايران تحريم اقتصادی می شود و واردات قطع می شود.

1- شرکت ايران شيندلر که بيشتر سهام آن متعلق به بانکهاست با ملی شدن بانک ها عملاً دولتی می شود و توسط وزارت مسکن و شهرسازی اداره می شود.

2- شرکت آسانسور و پله برقی ايران که سهام آن خصوصی است با عدم ورود آسانسور از خارج تعطيل می شود.

3- پروژه اوتيس آمريکا نيمه کاره باقی می ماند. زمين آن در شهر صنعتی ساوه و دفتر فروش آن در تهران مصادره می شود و وزارت بازرگانی عهده دار اداره آن می شود.

4- شرکت ايران امباربا که با سرمايه گذاری بانک صنعت و معدن و سرمايه گذار خصوصی ايجاد شده با خروج سرمايه گذار خصوصی از ايران توسط بانک صنعت و معدن اداره می شود




شروع جنگ:

پس از انقلاب در سال 1359 جنگ ايران و عراق آغاز می شود و عملاً آپارتمان سازی به جز در موارد ضروری تعطيل می شود، و در نتيجه آسانسور ايران رو به رکود می رود. چون ايران در محاصره اقتصادی واقع شده است قطعات آسانسور مورد نياز در ايران ساخته می شود، بسياری از قطعات که در گذشته ساخت آن قابل بررسی هم نبود در سال های بعد از انقلاب در ايران ساخته می شود.



خاتمه جنگ و دوران بازسازی:

بلافاصله پس از پايان جنگ در سال 1367 صنعت ساختمان در ايران شروع به رشد می کند و بالنتيجه صنعت آسانسور ايران نيز به حرکت در می آيد. ليکن بدون حضور شرکت هايی که قبل از انقلاب در ايران سرمايه گذاری کرده اند، بغير از شرکت ايران شيندلر که هنوز تحت ليسانس شيندلر سوئيس فعال است.
پس ازجنگ تا به امروز شش شرکت توليد کننده آسانسور در ايران که دارای مجوز از وزارت صنايع و معادن هستند فعال بوده اند:

1- شرکت ايران شيندلر تحت ليسانس شرکت شيندلر سوئيس در شهر صنعتی قزوين اين شرکت اکنون به شرکت سرمايه گذاری شاهد تعلق دارد.

2- شرکت آسانسور و پله برقی گيلان ايران امباربا سابق در سال 1380 منحل شده است.

3- شرکت گستره طوس در مشهد.

4- شرکت اطلس تک در تهران.

5- شرکت آسانسورسازی دماوند در تهران و دماوند.

6- شرکت آسانسور و پله برقی افرند در تهران.



همچنين بيش از يکهزار شرکت نصب و سرويس واحد طراحی موتاژ در سراسر ايران مشغول بکارند که کارشان فروش و مونتاژ و سرويس دهی به آسانسور است.
تعداد يکصدو بيست کارگاه کوچک و بزرگ در سراسر ايران بکار ساخت درب کابين و قطعات آسانسور مشغولند.
تعدادی نمايندگی فروش آسانسورهای وارداتی از جمله اوتيس، تيسن، کونه، گلداستار، فوجی، ام پی و ...
چند واحد خدمات فنی مهندسی.
مجموعه صنعت آسانسور و پله برقی ايران را تشکيل می دهند.

تاریخچه سیم بکسل آسانسوری



استفاده از ریسمان و طناب برای فعالیت های روزمره انسانها طی قرون و اعصار، قدمتی کهن دارد، شاید به ماقبل تاریخ برسد، زمانی که انسانهای اولیه برای انجام چفت و بست، اتصالات، کشیدن و حمل و بالابردن اجسام به شیوه بالابر های امروزی از چیزی شبیه طناب استفاده می کردند.این احتمال وجود دارد که استفاده انسانهای پیشین از چیزی شبیه”طناب” به صورت طبیعی و از فیبر گیاهی، مانند درخت انگور، الیاف درخت خرما و امثالهم بوده، طی اکتشافی که منجر به پیدا شدن فسیلی از یک قطعه شبیه طناب“Probably two- Ply land rope of about 7mm diameter” در یکی ازغارهای“Lascaux” شد، پس از بررسی کارشناسان بر روی فسیل نشان داد که:
“قدمت وجود طناب حدود 15.000 سال قبل از میلاد تخمین زده شود.” مصریان باستان احتمالا” از اولین تمدنهایی بودند که با شیوه های گوناگون موفق به ساخت طناب از پاپیروس، پوسته های درخت خرما، کتان، نی، چرم و پوست و موی حیوانات شدند، در این صورت تولید طناب به حدود 3.500 الی 4.000 سال قبل از میلاد باز می گردد. در قرون میانه بین قرن 13 تا 18 از طناب یا اصطلاحا” “Ropewalks” به جز کارهای روزمره، در معادن و دریانوردی و ساختمان سازی به شیوه بالابر استفاده می شد.
لئوناردو دا وینچی طراح و معمار مشهور ایتالیایی Leonardo da Vinchi طراحی دستگاه بافت طناب را تهیه کرد که مانند بسیاری از طرحها و اختراعات وی هرگز ساخته نشد.
در سال 1586 دومینیکو فونتانا Domenica Fontana موفق شد با استفاده از طناب های ضخیم و دست ساز ستون سنگی هرمی شکلی که از سنگ گرانیت قرمز تراشیده شده بود و وزن آن بالغ بر 327.000 کیلو گرم، با ارتفاعی حدود 25.5 متر را با کمک نیروی 900 نفر مرد به همراه 150 اسب و 47 بالابر دست ساز، در وسط میدان سنت پیترز رم Rome’s Sainpeter’s Square مستقر نماید، در آن زمان حرکت دادن و بلند کردن و سر پا نگه داشتن سنگی به این عظمت و سنگینی شاهکاری بی نظیر بوده است.

سنگ 25.5 متری که در وسط میدان نصب شده است.
در مورد این سنگ حکایت می کنند که، این سنگ گرانیت قرمز مربوط به 13 قرن قبل از میلاد حضرت مسیح ع می باشد که در فرن اول میلادی به رم انتقال داده یافته. و نصب آن در میدان سنت پیترز رم در زمان حکومت پاپ Siwtus V انجام شده است..
• چه زمانی طناب های نخی و کنفی تبدیل به سیم بکسل شدند؟
سایت پارس لیفت تمام اهتمام خود را جهت گردآوری اطلاعات بکر و دست اول بکار گرفته و با تحقیقات گسترده و مداوم تلاش نموده تا در این عرصه خدمتی هر چند کوچک به خانواده بزرگ صنعت آسانسور و علاقمندان به این صنعت و تمامی جویندگان اخبار و اطلاعات علمی انجام نماید، مطمئنا” در این مسیر امکان کاستی و لغزش وجود دارد، لذا از کلیه عزیزانی که با بزرگمنشی این کاستی ها را متذکر می شوند، کمال تشکر و سپاس را دارد.
نخستین سیم بکسل تابیده شده توسط “ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت” “Wihelm August Julius Albert” آلمانی اختراع شد. “آلبرت به عنوان مخترع سیم بکسل شناخته می شود.”

وی در 24 ژانویه سال 1787 در هانوفر Hanover آلمان متولد شد و در 4 جولای 1846 در Clausthal درگذشت.
در سالهای 1831 تا 1834 که ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت مهندس رشته معدن، مدیریت معدن نقره کارولین Clausthal Caroline در کوههای Harz را بعهده داشت.
با توجه باینکه در این معدن از زنجیر نقاله و طنابهای الیاف گیاهی با قرقره و بالابر استفاده می کردند، رطوبت معدن و اصطکاک طناب با دیوارهای سنگی و کشش آنها به دلیل از هم گسیختگی آنها باعث شده بود عمر بسیار کوتاهی داشته باشند، آلبرت در این اندیشه بود که برای این مشکل چاره اندیشی نماید، و لذا در سالهای 1832 الی 1833 با استفاده از تکنیک کهن ریسندگی، به صورت دستی رشته های مفتول فلزی را به صورت سه تایی به هم تابید تا یک رشته شود، سپس سه و یا چهار عدد از این رشته ها را با استفاده از یک رشته سیم به صورت هسته مرکزی به دور آن تابید
ساخت ترکیبی سیم بکسل با الیاف طبیعی مانند: Manila, sisal, Henequen
الیافی که برای گونی بافی بکار می رفت یا کنف باعث نرم و انعطاف پذیر شدن سیم بکسل شده و تا حدود زیادی از خستگی و شکستگی لایه های سیم بکسل جلوگیری می کرد. این مورد یکی از ویژگی ها و خلاقیت های فوق العاده جان آگوست روبلینگ می باشد. این طناب فلزی گرچه بسیار سفت و سخت و نسبتا” حجیم بود، اما دارای مقاومت و دوام بالایی بود.
تولید سیم مفتول در آن دوران بسیار سخت و مشقت بار بود، زیرا باید یک توده آهنی را پس از حرارت آنقدر با استفاده از چکش و سندان، ضربه زده و می چرخاندند تا این توده به مرور تبدیل به میله و سپس مفتول ضخیم و با تکرار چکش کاری آن را باریک و باریکتر کنند.
سپس قطعات مفتولی را به هم جوش داده تا به رشته سیم بلندی تبدیل گردد.
برای اولین بار سیم بکسل دست ساز ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت برای بالابر به طول 384 متر در جولای سال 1834 برای استفاده در معدن نقره کارولین Clausthal Caroline واقع در کوههای Harz استفاده شد.
سیم بکسل بالابری که از آن استفاده می شد، دارای قطری به ضخامت حدود 17 میلیمتر بود که از سه رشته سیم فولادی بافته شده که دارای فطری حدود 3.5 میلیمتر بود و این سه رشته با تابیدن بر دور هسته مرکزی سیم بکسل اصلی را تشکیل داده بود.
در آن سالها سیم بکسلی که آلبرت اختراع کرد بقدری مشهور شد که تا مدتها بعد از اختراع آن، به آن “سیم بکسل آلبرت” “Albert Ropes” می گفتند.
رابرت استرلینگ نووال مخترع دستگاه سیم بکسل تاب

در همین ایام یک آلمانی دیگر به نام “آندرو اسمیت” “Andrew Smith” با استفاده با اعمال روش های گوناگون بر روی سیم بکسل “آلبرت” و با تکنیک Ropewalk سعی کرد زمختی و سفتی آنرا تا حدودی کاهش داده و شرایط استفاده از آنرا مناسبتر نماید.
یکی از اولین دستگاههای سیم بکسل تاب

در سال 1838 “رابرت استرلینگ نووال” انگلیسی متولد 27 ماه می سال 1812 در داندی اسکاتلند “Robert Stirling Newall” که در رشته معدن مشغول تحصیل بود، طی بازدیدی از معدن نقره، از نزدیک با “آلبرت” و سیم بکسل بالابر اختراعی وی آشنا شد.
وی با الگوبرداری از شیوه سیم پیچی “آلبرت” در تهیه سیم بکسل، سعی کرد با استفاده از یک سری قرقره و چرخ دنده که به صورت انبوه در هم آمیخته شده بود و با چرخاندن کلی آنها رشته های سیم از قرقره ها باز و در نقطه کانونی با برخورد به هم ترکیب شده و طی چرخش مداوم تنیده شده و به نقطه مقابل رسیده و در آنجا بوسیله سیستمی جمع و جورتر رشته سیم ها یکپارچه شده از دستگاه خارج می شدند. نهایتا”در سال 1840 با تکمیل و طراحی “دستگاه تولید سیم بکسل”، موفق شد تنیدن سیم بکسل را به صورت خودکار انجام دهد.

تاریخچه سیم بکسل آسانسوری
I N F O @ N A N O T E J A R A T . C O M | 0 9 1 2 5 0 3 0 0 7 1
نانوتجارت پایگاه اطلاعات صنعتی
کلیه حقوق متعلق به نانوتجارت است
Copyright 2024 - All rights reserved